مدرسه علمیه فاطمه الزهرا سلماس

خدايا تو را شكر مي كنم كه با فقر آشنايم كردي تا رنج گرسنگان را بفهمم و فشار دروني نيازمندان را درك كنم !خدايا تو را شكر مي كنم كه مرا با درد آشنا كردي تا درد دردمندان را لمس كنم و به ارزش كيميايي درد پي ببرم و ناخالصي هاي وجودم را در آتش درد بسوزم ! خدايا تو را شكر مي كنم كه مرا در آتش عشق گداختي و همه موجودات و خواستن ها را به جز عشق  و معشوق در نظرم خوار و بي مقدار كردي خدايا اكنون احساس مي كنم كه در دريايي از درد غوطه ور مي خورم در دنيايي از غم و حسرت غرق شده ام به حدي كه اگر آسمانها و زمين و همه ثروت وجود را به من ارزاني داري به سهولت رد مي كنم و اگر همه عالم را عليه من آتش كني و آسماني از عذاب بر سرم ريزي و زير كوههاي غم و درد مرا شكنجه كني آخ نگويم كوچكترين گله اي نكنم كمترين ناراحتي به خود راه ندهم ذكر خود را و ياد خود را و زيبايي خود را از من نگيري و مرا در همان حال به دست بلا بسپاري به شرط آنكه بدانم اين بلااز من محبوب به من رسيده است تا احساس لذت كنم و همه دردها و شكنجه ها را به جان و دل بخرم و اثبات كنم كه عزت و ذلت دنيا براي من يكسان است لذت  درد مرا تكان نمي دهد و شكست و پيروزي مادي در من تاثيري ندارد.