مدرسه علمیه فاطمه الزهرا سلماس

امام صادق عليه السلام فرمود : خدا روزه را به اين دليل واجب كرده كه ميان فقير و غني مساوات برقرار شود … و طعم گرسنگي ، درد و رنج را به افراد غني هم بچشاند تا به ضعيفان و گرسنگان ترحم كنند.

قال رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم : (ماه رمضان ) آغاز و ابتدايش رحمت و ميانه اش بخشايش و مغفرت الهي و پايانش نجات (بندگان) از آتش است.

قال الباقر عليه السلام : براي هر چيزي بهار است و بهار قران ماه رمضان است.

قال رسول الله صلي الله عليه و آله وسلم :كسي كه آيه اي از قران را در ماه رمضان تلاوت كند براي او پاداش يك ختم قران در غير اين ماه منظور مي شود.

قال رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم : براي هر چيزي زكات است و زكات (بدن هاي ما ) روزه گرفتن است.

اي مردم هر كس از شما مومن روزه داري را در اين ماه افطاري دهد در مقابل اين عمل ثواب آزاد كردن يك بنده ، و آمرزش گناهان گذشته اش براي اوست.

عرض كردند : يا رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم ، براي همه ما مقدور نيست كه به يك صائم و روزه دار افطاري بدهيم . پيامبر صلي الله عليه وآله و سلم فرمود : بترسيد از آتش جهنم (بهانه جويي نكني) و اگر چه يك نصفه خرمايي و يا يك جرعه آب به روزه داري بدهيد و به اين ثواب بزرگ نائل مي آييد.

فرزندان فاطمه زهرا عليه السلام و اميرالمومنين ذاتاً بچه هاي پاك و ساخته شده اي بودند، ولي هر انساني به هر اندازه در مراتب والاي كمالات انساني قرار بگيرد، باز هم اخلاق و رفتار و ويژگي هاي مربي در ساختار فكري و فرهنگي او موثر خواهد بود.

حضرت فاطمه عليه السلام با يك مديريت صحيح و به كار بستن ويژگي هاي تربيتي، توانست فرزنداني را به جامعه اسلامي تحويل دهد، كه هر كدام منشا آثار خير و پيشرفت دين و احكام الهي شوند و عملاً به الگوها و اسوه هاي مقاومت، شرف، هدايت، بخشش، سخاوت، ايثار، جانبازي، شهادت و … تبديل گردند.

امام خميني(ره) مي فرمايند :

حضرت فاطمه زهرا(س) زني است كه فضايل بي نهايت اسلام(ص) و خاندان عصمت و طهارت بود.

همچنين مي فرمايند :

زني كه در حجره اي كوچك و خانه اي محقر، انسانهايي تربيت كرد كه نورشان از بسيط خاك تا آن سوي افلاك و از عالم مملك تا آن سوي ملوك اعلي مي درخشد صلوات و سلام خداوند تعالي بر اين حجره محقري كه جلوه گاه نور عظمت الهي و پرورشگاه زبدگان اولاد آدم است.

از آيت الله مرعشي نجفي رحمت الله نقل است كه فرمود : وقتي حضرت زينب به دنيا آمد، اين نوزاد چشم مبارك را به روي هيچ كدام از اهلبيت باز نكرد. وقتي قنداقه در بغل امام حسين قرار گرفت، چشمش را گشود. اينجا زينب تا رو در روي امام حسين قرار گرفت چشمش را باز كرد. ولي روزگار سپري شد يكبار اين خواهر و برادر صميمي در موقعيتي قرار گرفتند تا چشم امام حسين به چشم زينب دوخته شد، چشمانش را بست، و آن در مجلس يزيد بود. سر مبارك امام عليه السلام از بالاي ني به تمام اسرا نگاه كرد، ولي وقتي مقابل حضرت زينب عليه السلام رسيد چشم هايش را روي هم گذاشت و از گوشه هاي چشم مبارك اشك جاري شد. گويا مي خواست بفرمايد، زينبم از اينكه به يتيمانم محبت كردي ممنونتم، خواهرم بيش از اين مرا خجالت زده نكن.